Recap #66 - BEST COVERS
haftalık rapor + best magazine covers of 2024 + ve bir şekilde konu yine hep zendaya'ya geliyor
Öncelikle bu postu sadece yılın dergicilik olaylarına ve en iyi kapaklarına ayırmak isterim. Ama her zaman olduğu gibi;
1- Bu hafta en çok
dinledim.
2- Kısa bir haftalık rapor.
Kendinizi moda dünyasına aitmiş gibi hissettirmek istiyorsanız yapmanız gereken birkaç şey var. LV x Murakami işbirliğinin giyim/kuşam tarihindeki en iyi ortak üretim olduğunu söylemek bunların başında geliyor. Sonrasında da belki John Galliano’nun en iyi tasarımcı olduğunu vurgulamak var. Bir de zamanın ruhuyla şekillenen up to date’im hissiyatı vermek için 2018-2022 arasında sürdürülebilirlik, bugünlerde aynen kanka white male creative director istemiyoruzzzzzz NEREDE KADINLAR gibe kelimeleri ve cümleleri konuşmalarınızın arasına yerleştirmek... tell me again your fave designers… - name drops three white men!!!! (ikincisiyle dalga geçtim gibi oldu, aman öyle değil yanlış anlaşılmasın).
neyse mevzudan sapmamam gerekiyordu. Vuitton’un Murakami’yle yeni işbirliği bu hafta düştü. Kısa bir süredir speküle edildiği gibi işbirliğinin yeni yüzü ise none other than ZENDAYA!!!! bize yine y2k günleri…
Dünya gözüyle bir pop star düğünü göreceğiz ne dersiniz dostlar? Dua Lipa nişanlandı…
Bu fotoğrafı Louvre’a asmamız lazım. çünkü o yansıma. SANAT BE! VE AŞK! GÜZEL ŞEY…
Bir gün Beyoncé’nin çöküş devrinin başlayacağını hayal bile edemezdim. Ama ultra amerika propoagandası, nesin sen marvel evreni mi? break my soul’un israil’de marşa dönüşmesi ve buna ses çıkarmaması ve son olarak jay z’nin skandalından sonra sonun başlangıcına ya da hadi beyoncé fatigue devrine girmiş bulunuyoruz. eskiden her bir hareketiyle yer yerinden oynarken super bowl performansından kimse etkilenmedi gibi. (bana reyting’le gelmeyin.) bir de bunun üzerine ocak başında yeni bir şey drop’layacağını tease etti, elinde yine amerikan bayrağıyla. - yeter be kadın…
bu hafta haftanın fotoğrafı yok, zaten aşağıda bir sürü imaj göreceksiniz birazdan ama. tabii ki haftanın fotoğrafı nobel ödüllü olga tokarczuk okuyan pedro pascal…
Squid Game’i well, neredeyse bir oturutşa bitirdim. Baby Reindeer’dan bu yana binge watchable bir dizi yapılmıyordu. Sanırım bunun modası da biraz geçti. Spoiler olacak diye pek bir şey de demiyorum ama oyunlara getirilen yeni kurallar biraz - drag race’leştirebildiklerimizden misiniz gibi olmuş…
Birkaç arkadaş hep merak ettiğimiz bir soru var. Alexander Fury bu moda arşivini hangi parayla yapmış olabilir? Another Magazine’in arkasındaki isimlerden, FT moda kritiği ve daha birçok şey… kendisi Dazed’e anlatıyor. Yazar olup kıyafetlere bu kadar ilgi gösteren kaç moda “editörü” var… I mean kendisi giyinmiyor bile bunları! Arşiv oluşturmaya meraklı insanlara ayrı bayılıyorum…
Luke ve Lucie Meier, Jil Sander’den ayrılıp Loewe’ye mi geçecek? Maria Grazia Churi’nin son şovu Mayıs’taki cruise mu olacak? Jonathan Anderson’ın Ocak’taki bütün defilelerini iptal etmesinin sebebi Dior’a geçecek olması mı? Donatella Versace’nin kontratı sonlandıktan sonra yeni yılda yerine başka bir tasarımcı gelecek mi? Giorgio Armani için veda vakti mi? Geçen sefer şurada 2025 tasarımcı takvimini de excel tablosu tadında sunmuştum, meraklısına!
yılın dergicilik olayları
burası bir en iyiler bölümü değil. ya da estetik açıdan kapakları yargıladığımız o köşe değil.
Margaret Zhang’ın Vogue China’dan ayrılması Matthieu Blazy’nin Bottega’dan çıkması gibi. Hatta daha kötüsü. Çünkü o henüz daha iyi bir title’a geçemedi. Ama mainstream dergiciliği biri kurtaracaksa sanki bu kişi Zhang’mış gibi geliyor hep. Tıpkı Sofia Coppola’da hissettiğim gibi, sadece birkaç gün bu kadınla vakit geçirmek istiyorum. Ve yaptığı her şeyi fotoğraflamak.
Nylon, tam da Coachella hafta sonunda Gwen Stefani ile geri döndü. Şimdi geri dönüp bakınca zamanın ruhuyla Chapell, Charli ya da Sabrina - hadi bunları geçtim, bir teen icon’la yapmış olmaları gerekiyordu ama…
Edward Enninful’un İngiliz Vogue’una ve çok yüksek ihtimal dergiciliğe veda ettiği son sayısı. Günümüzün ona göre en booked and busy kişisini yan yana getirdiği estetik yoksunu ama sırf 50 ismi yan yana getirebilme gücünden dolayı feci havalı hareketi. Kapak ilk çıktığında bu fikirden nefret etmiştim. Benzer fikirlerim devam ediyor ama hava atma olayıyla biraz daha fazla barışmış olabilirim.
Pandemi ilk sezonda dergilerin kapak röportajları editör ve yazarlardan alınıp diğer ünlülere teslim edilmişti, hatta NY based freelance dergicilerin birçoğu bu fikri hoş karşılamadıklarını attıkları tvitlerle haykırmışlardı. Bu kez sırada ünlüleri fotoğraflayan diğer ünlüler, daha doğrusu partnerlerini fotoğraflayan ünlüler vardı. Rihanna, Penelope Cruz ve Lara Worthington ilk üç isimdi.
Columbia öğrencilerine New York Magazine’in teslim edilmesi…
Karlie Kloss’un i-D’nin yeni yayıncısı olması haberi 2023’ün sonlarına ait, ancak 2024’te gün geçmedi ki derginin akıbeti konusunda yeni haberler duymayalım. İnternetin en en en çok sevdiği editörler, meme-centric içeriğe yön veren editörler bir bir dergiye atandı. Her defasında etik meselesini yeniden sorguladım. Protesto ettiğimiz duruş ve düşünceler sanırım bir noktaya kadar savunulabilir oluyor… Ya da aman ali rıza bey tadımız kaçmasın…
Zendaya’nın, imaj mimarı Law Roach ile Challengers için zine yapması… Bu fikrin, yılın en büyük diğer filmleri sırasında kendisini tekrar etmesini beklerdim… Zendaya’nın bir diğer havalı hareketiyse aynı anda iki Vogue edisyonunun (tamamıyla farklı hikaye ve fotoğrafçılarla) kapağında olmasıydı… Vogue UK ve Vogue USA!
Bosses wear Prada, WORKERS GET NADA!!!! Conde Nast’ın bir önceki yıldan uzayan editör grevleri… Kardeşlerimizin yanındaydık…
Hayatımıza pek de kimsenin umursamadığı Vogue Adria girdi. Popüler kültür dünyasının pek tatlı mafyası Coppola ailesi -anti-Succession vari aile- holdinglerine bir de dergiciliği ekledi. Enthousiamos Club, Luca Guadagnino fotoğrafıyla yayın hayatına başlamıştı. Another Man birkaç yıl aradan sonra geri döndü. Unconditional, dört yıl aradan sonra yayın hayatına Malgosia Bela, Bibi Breslin ve Jeanne Cadieu ile devam etti. Wired’ın Orta Avrupa’dan ilk edisyonu yayın hayatına başladı. Şurada aklıma ilk gelen bazı diğer yeni yayınları listeliyorum.
Sotheby’s dergi işine girdi. yayın yönetmeni WSJ’dan gönderilen Kristina O’neill oldu. 2025’te iki sarışın editör, Laura Brown ve Kristina’nın kovulma hikayelerini de bir kitapta okuyacağız.
Playground Magazine
Beyond Noise
Embracing Misfits altbaşlığıyla, Troublemakers
Family Style
Pour Toi
Bloomberg PRINT YAYINCILIĞIN CANLANDIĞINI DUYURDU.
rent free benimle yaşamaya devam edecek fotoğraflar
bir kere şu konuda anlaşalım; leslie zhang, zhong lin, cho gi-seok ve rei huan direkt ne çekerse bayılarak like ediyorum… (bu isimleri size ezberletmiş olabilirim, sorry not sorry!)
yakın zamandan favorim mario wang ve quentin de briey … aidan zamiri sırada ne yapacak çok merak ediyorum.
aşağıdaki karelerin her biri kapak hikayelerinden ya da kapaklardan bağımsız diğer hikayelerin karelerinden, ama hiçbiri de kapak fotoğrafı değil.
bu hikaye elle china’ya ait, hikaye anlatma gücünün muazzamlığına bittiğimi belirtmek istiyorum. belki her bir kare tekil olarak çok şey ifade etmeyebilir, ama adeta tarsem ve THE FALL gibi…
An icon! A legend! Gucci’nin tennis-inspired koleksiyonunun doğru yerde doğru şekilde fotoğraflanması… Mood for the ages… Racquet Magazine’i de sadece endüstri insider fanların favori dergisi olmaktan çıkarıp daha geniş bir okuyucu kitlesine tanıttı. Universes collide!
Julianne Moore! İşte sinema diyeceğim yine. PTA filmlerinden outtake gibi. Muazzam.
Bence bu yılın en iyi çekimini GQ China yaptı. Başlık “Heath Stroke”. Ye Hao, Win Tam tarafından fotoğraflandı…
Bence yılın en iyi ikinci moda çekimi. Rei Huan ve bu fotoğrafları çekmek kiminn gözlem yeteneğini gözler seriyorsa EN BÜYÜK AFERİN ONA. Vogue China için. Siz hiç Getty Images’da, derginizin Instagram’ında paylaşmak üzere kare kare sporcu fotoğrafı araştırdınız mı? LIFE CHANGING…
Bunun adı aşk! Penelope Cruz, Gentleman’s Journal için eşi Javier Bardem’i fotoğraflayınca. Kareler dergiye geldikten sonra ekibin heyecanını görmek isterdim…
bu sene çok sevdiğim üç editöryal video
meraklısı için direkt link’liyorum…
Vogue China - ocak, on the road sayısı
yılın kapakları
TAM DA BU NOKTADA KENDİMİ CRITERION CLOSET’A GİRMİŞ CELEB GİBİ HİSSEDİYORUM - LOL
öncelikle;
bir kısmını kategorilere ayırdım… sevdiklerimi gruplandırdım. albüm gibi, dizi ya da film gibi hepsini sıralamam imkansız.
ve unutmadan şunu eklemek istiyorum. BU LİSTE FAZLA KİŞİSEL VE HERHANGİ BİR GENEL-GEÇER KURAL DÜŞÜNEREK YAPILMADI…
bonus:
Bu kapağı çok sevdiğim için hep çok utanacağım. bazen insanlara hayal değil tam ihtiyaçları olan şeyi vermeniz gerekiyor. Utanma kısmına gelince: Bu fotoğraf özel olarak Vogue Fransa için çekilmedi. Ki bence bu yüzden bu Vogue Fransa için bir yüzkarası durum. Birkaç ay önce -bütün internet fotoğrafların tamamını gördükten sonra- Amerikan edisyonu farklı bir imajla ki o da çok güzeldi, Summer Issue kapağını paylaştıktan sonra Vogue Fransa bize bunu sundu. whatever…
bu da bonus ii. biraz en beğendiklerim listesinin dışında
oturma eylemi - özellikle favorim olduklarından değil, bakınırken bu motif çok hoşuma gitti.
ama aubrey plaza’nın alaia içinde fotoğraflanması çok hoşuma gitti. nan goldin ya da wolfgang tillmans gibi fotoğraf sanatçılarının dergiler tarafından comission edilme fikri de beni cezbediyor. (wolfgang the plant’i çekti.) chloe sevigny’nin de vogue fransa için fotoğraflanması. EVERYTHING IS JUST RIGHT!!!!
15
random favoriler
14
insta-estetik/ gerçeklik & hayaller
Kate Moss’un Interiors filmindeymişçesine fotoğraflanma fikrine bayılmıştım. Travel Almanac’ın yeni logosuyla fotoğrafın ruhu o kadar uyuşuyor ki. bir de o logo tam travel, TWA terminal’i anımsatıyor. elle brasil kapağının fantastitliği ve apartamento’nun büyülü gerçekliği de conde nast traveller ispanya ve ad fransa’nın instagram’ın bej estetiğiyle mükemmel kontrastta.
13
işte sinema
bu kapaklardan iki tanesi gerçekten sinema releated. en baştaki penelope cruz, ve en sondaki liu wen, vogue china! margaret zhang’ın vogue china’ya veda ettiği kapak sinema salonunda geçiyor. (üstelik iç karelerin birinin üzerinde thats all folks yazıyordu. offf) kennedy kapağı toute une nuit ve chantal akerman filmini anımsatıyor bana, tilda’nın w china kapağı sanki romeo & juliette’ten fışkırmış gibi, monica belluci, tim burton’la ursula le guin karakteri edasında, vogue portugal kapağı ise pedro almodovar’ın filmlerindeki köy sahnelerinde gibi…
12
portreler
jack davison bu yılın en iyi portrelerini çeken kişi. yukarıda sadece kate winslet var ama, saoirse ronan (vogue uk) ve paul mescal (another) da efsaneydi.
11
başka bir zaman diliminden
aşağıda kapakların nostalji hissinde olmasına biraz daha değineceğim ama…dazed’in grace jones meets barbarella ve afrofuturist yaklaşımı, ryan gosling’in steve mcqueen hali, irina’nın 80’lerden la linda pozu, vogue ukrayna’nın 50’ler sonu 60’lar başı vogue kapaklarındaki hali. fena güzell.
10
Yeni bakış açıları
zeit magazine’inin tamamının yani o sayısının karikatür şeklinde hazırlandığını belirtmeliyim. perfect magazine’inin de sezonun trendlerinden fetiş’i yorumlama gayreti ve bunu nadia lee cohen’le yapması. offf.
9
Zhong Lin supremacy
Vogue Taiwan kapağını taa Ocak’ın ilk ya da ikinci günü gördüğüm günden beri unutamıyorum. Biraz bana Vogue Japonya’nın ilk kapağını hatırlatıyır. Ki o kapağı her defasında anmadan geçemiyorum. Zhong Lin’in major mainstream yayınlara book edilmesine de fena mest oluyorum. Time için Dua Lipa’yı fotoğrafladı, son karenin farklı bir varyasyonunu Julianne Moore ve Inez&Vinoodh yapmıştı da… of of.
8
They are brat!!! They are really are!
7
Güzel bir kapak için ne gerekli? Şok etkisi? Sizi şaşırtmalı, beklenmedik olmalı? Herkes onu konuşmalı?
Bu Miuccia’nın ilk kapağı değil, T, M, System… Endüstri dergileri ya da gazete ekleri ama… Ve ikinci AMA, Vogue USA kapağındaki ilk tasarımcı o… Kapağı takip eden günlerde izlediğimiz Miu Miu koleksiyonu hakkında bahseden bütün yazarlar/eleştirmenler bu profilden bir alıntıyla yazmaya başlamışlardı… Cultural impact dersek…
Bu listede çok fazla Vogue kapağının olduğunu biliyorum. Ama it is what it is…
6
W Magazine kapakları…
En çok sevdiğim iki şey. Hollywood Issue’nun Juergen Teller’a teslim edildiğinde internette oluşan discourse, iki yönetmen ve oyuncu eşleşmesi… Hollywood Issue’da Margot Robbie’nin vitrin mankenleri arasında oturduğu kapak favorim. Barry Keoghan’ın da Halloween’i bahar aylarına taşıdığı hikayesine de tapıyorum. Fotoğraflar hikaye satmalı. Sıkıcı stüdyo portrelerine HAYIR.
2024 zırh kuşanmanın yılı oldu ama. Zendaya’nın Dune look’undan, Chapell’in MTV VMA performansına her tarafta bir orta çağ absürtlüğü vardı gibi. Margot Robbie de neredeyse bir Cindy Sherman kompozisyonu gibi…
5
Yaz kapakları
Bu altılıyı yılın en iyi altı kapağı diyerek listeyi kapatabilirdim bile. Bir zamanlar instagram estetiğinin dergi kapaklarında yer almasından çok sıkılıyordum, zaman geçtikçe bu fikirle de barışmış olabilirim, ya da göze daha “familiar” gelen kareleri güzel bir kreatif yönetimle görmek heyecanlandırmaya başladı diyelim..
Yolo Magazine’in yaz boyunca yaptığım Instagram dump’larının ikinci ya da üçüncü fotoğrafını alıp kapak yapması çok hoşuma gidiyor biraz da kızdırıyor.
Bazaar Netherlands kapağı biraz modern day David Hockney meets Swimming Pool! Duvarıma asmak isterdim.
M kapağı, bugün Vogue, ELLE, Bazaar’ın korktuğu bir stili kapağa taşıyor. Stili olan bir kadın, Güney Fransa sahillerinde ya da Mandarin Bodrum’dan güzelce gözlenmiş bir kadının stili gibi.. Gerçek ama hayal…
Şeftali kabuğuna dönüşen ciltlerimiz… d’deki yine harika bir kapak…
Bu listeye bir kapak daha eklemek isterim… Yine muazzam güzellikte bir yaz anı, gölge oyunları, yukarıdaki deniz detayı… Volkskrant Magazine
4
Party animals!!!!
Bazaar China kapağının altında şöyle bir caption vardı:
Let your body's heat soar, sweating like rain to find self-compatibility and joy. "The day won't end too soon", so keep unleashing the hot rebellion on the dance floor and turn the sunrise that belongs to the beginning of the day into an end of the day, waiting for the next midnight rave.
İlk kapak, Wong Kar Wai, gen z filmi çekse ortaya nasıl bir estetik çıkardı? sorusunun cevabını veriyor sanki. Ya da Millenium Mambo filmini günümüze taşıyor gibi.
Sahte Insta generation’ı plastik fotoğraflarıyla muhteşem bir sinema yaratan David LaChapelle’den daha iyi kim yorumlayabilir… Kariyeri boyunca bütün popüler kültür ikonlarını ve pop yıldızlarını fotoğraflayan LaChapelle’in sonunda Charli xcx’i çekmesinden ve Charli’in bu treatment’ı görmesiden aşırı mutluyum. The validation she needed, the validation she deserved… Ayrıca bu fikri bulan New York Magazine ekibi. UGH daha ne diyeyim…
Vogue Italia, 60. yılını bir partiyle kutladı. Sonra içeriye davet ederken bunu aralık sayısının kapak hikayesine çevirdi. Orijinal bir fikir olmayabilir. Ama biz ortaya çıkan sonuçla ilgilenelim…
3
Yılın son zamanlarında çıkan kapakları tepeye doğru yerleştirmek en son gelen albümü “Yılın albümü” seçmek gibi bir şey ama… Sofia Coppola’nın her kapağını aklımda kendi gençlik anılarımdan daha taze tutabildiğim için bunun Ocak’ta ya da Aralık’ta yayınlanmasının arasında bir fark göremiyorum.
Bu listede daha yukarılarda ve bu kapaktan hemen sonra göreceğinizde geçmişe duyulan bir nostalji var. Hayır demek istediğim evet nostalji duygusu neredeyse son 10 senemize yayılan bir şey ama, buradakinden kastım sadece seçilen tonlar ya da creative direction değil. Sanki golden age of magazines’e bir öykünme gibi… Corrine Day’in Kate Moss’u keşfettiği, The Face kapağında, British Vogue’un sayfalarında bize sunduğu zamanlardaki gibi…
2
Bu kapağı gördüğüm anda sene sonunda listemin zirvesinde olacağına emindim.
Öncelikle bu fotoğrafın Rolling Stone’a ait olmasını fena derecede on brand buluyorum. GQ, Esquire ya da başka herhangi bir yerde göremezdiniz. RS yine aynı şekilde cultural zeitgeist konusunda en başarılı yayınlardan bence. (Bu sene Billie, Charlie ve Chapell kapaklarının hepsi çok güzeldi.)
Kapağa bakınca mükemmel bir zaman karmaşası harmonisi var. Yukarıdaki kapak spotlarından arındırdığınızda 93’ten bir grunge albüm kapağı da olabilir. Yeşil çerveçeveyle beraber derginin adı ve diğer spotlar eklenince babanızın 70’lerden dergi arşivini keşfetmişsiniz gibi, hafif sararmış bir sepya… Vogue, özellikle de Amerikan edisyonunun oyuncuları karakterleriyle kapağa taşıdığı birçok örneği gördük. Michelle Williams, Marilyn olarak - Kirsten Dunst, Sofia’nın prenesi olarak, Rooney Mara ya da Lady GaGa… Zendaya’nın, Margot Robbie’nin karakterleri gibi giyinmesini düşünün ya da. Sadece burada çok sahici ve gerçek bir şey var…
1
Genelde ilk üçe koyacaklarım hemen hemen en baştan bellidir. Yine değişmedi. Ve hatta normalde böyle bir şey yapmam ama zirveyi iki kapak arasında paylaştırıyorum. Chloe Sevigny, Julianne Moore ve Tilda Swinton… Özelliklle ilk ikikisi bu yıl epey bir yayına kapak oldular; bunları zirveye koyarken iki şey sürekli aklımdaydı
BU KAPAKLARI İLK GÖRDÜĞÜNDE NEREDEYDİN? O ANA GİDEBİLİYOR MUSUN?
BU KAPAKLARI İLK GÖRDÜĞÜN ANDAN İTİBAREN HER AN BUNLARI DÜŞÜNMEYE DEVAM ETTİN Mİ?
beni en çok üzen şey iki dergiye de maalesef sahip olamamam…
Buraya kadar geldiğiniz için teşekkür ederim.
İki not:
1- epey vaktimi aldığımdan sonunda eh yeter be deyip double check okumadım. işimin bir kısmı insanların imlalarını kontrol etmek olsa da, hızlı yazınca harflerin yeri kayıyor. çok hata varsa çok özür.
2- gerçekten beğeniyorsanız paylaşmanız beni çok mutlu edecektir.
3- anya taylor joy variety kapağını ve sienna miller, how to spend it kapağını eklmemeyi unuttum ama…
2025’te görüşmek üzere! Herkese iyi seneler! ve teşekkürler.
xoxo